Eerste maand in Amerika

Lieve allemaal,

Hierbij mijn eerste verslag vanuit Newnan, Georgia. Ik heb even getwijfeld of ik deze keer ook zou schrijven, maar heb toch maar besloten van wel. Iets meer dan een maand geleden ontving ik vandaag mijn paspoort mét visum. Omdat ik pas vrijdag terecht kon in Newnan, besloot ik om voor die tijd een stad te bekijken. Het ticket was snel geboekt en dinsdagochtend nam ik afscheid op Schiphol. Na het afscheid volgde de acht uur durende vlucht en een tweetal dagen in Washington.
Toen ik aankwam in Washington ben ik naar mijn hotel gegaan om daar het gevecht met de jetlag aan te gaan. Dit viel me eigenlijk nog best mee, behalve dan dat ik nog steeds niet langer kan uitslapen dan half 7, al zorgt dat er wel voor dat de dagen lang zijn en ik veel kan doen. De eerste echte dag in Washington ben ik te voet vertrokken met als doel zo veel mogelijk in één dag te zien. Dit is me zeker gelukt, onder andere het witte huis, het capitool, washington monument en verschillende musea konden worden afgestreept. De volgende dag stonden de vele memorials op het programma en ook iets waar ik heel erg benieuwd naar was: Walmart. Dit was een beleving opzich, bij binnenkomst werd ik (net als in de films) begroet door een ietwat verveelduitziende jongen met ''welcome at Walmart''. Ik heb me vervolgens prima vermaakt met het bekijken van alle producten die er te koop waren (bakspullen tot aan het plafond, ik vermaak me hier wel!).
Na twee dagen Washington zat het erop en vrijdag vertrok ik op tijd naar het plaatselijke vliegveld. Dit vliegveld ligt letterlijk in de stad en vanuit het vliegtuig kon ik verschillende monumenten zien. Op het vliegveld volgde natuurlijk een typische actie: Janneke vergat haar paspoort en ticket op het toilet. Na ongeveer 10 minuten kwam ik hier achter en gelukkig lagen beide er nog toen ik terugkwam. De schoonmaakster was minder blij en begon in het Spaans te schreeuwen, ik heb maar even gedaan of ik geen Spaans sprak.
Nadat ik was opgepikt van het vliegveld in Atlanta ben ik samen met één van mijn supervisors naar een typisch Amerikaans restaurant gereden. Hier kwam ook mijn manager naartoe, waarna mijn vuurdoop volgde: chicken wings. De volgende dag werd ik vroeg weer opgehaald om naar de basketbal wedstrijd van één van de kinderen van mijn manager te gaan, compleet met cheerleaders. Vervolgens ben ik nog even blijven hangen bij mijn supervisor en heb ik de kinderen wat beter leren kennen (vooral de jongste, ik ben blijkbaar erg goed in vadertje moedertje spelen). Ook 's avonds heb ik hier gegeten waarna ik weer terug ging naar mijn 'eigen' villa. Ik zeg villa omdat het huis ongelofelijk groot is. Ik heb de master bedroom met een privé badkamer en inloopkast. Daarnaast zijn er nog twee drie slaapkamers, een amerikaanse keuken en twee woonkamers (één in de kelder, daar kun je ook wonen zonder naar boven te komen). Zondag ben ik met mijn manager gaan wandelen en heb ik wat meer gezien van de omgeving. Waarna ik uit eten ben geweest en geadopteerd ben door één van mijn collega's, ik mag me sindsdien onderdeel van haar familie noemen.
Maandag begon het dan eindelijk: mijn langverwachte stage bij het CTCA. Tot nu toe heb ik het hier ontzettend naar mijn zin en heb ik al heel veel geleerd. Mijn eerste maand heb ik meegelopen in allerlei verschillende afdelingen om het ziekenhuis wat beter te leren kennen. Zo heb ik kamers gepoetst in het hotel en ziekenhuis, meegereden in een limo om patiënten op te halen bij een restaurant, patiënten opgehaald op het vliegveld, gekeken hoe verschillende roosters worden gemaakt en een patient intake gezien. Afgelopen week ben ik voor het eerst ook echt zelf iets gaan doen en dat beviel heel erg prima. Mijn collega's zijn zonder uitzondering ontzettend aardig en ook erg benieuwd naar waar ik vandaan kom, al kunnen ze het soms niet zo goed plaatsen: ''oh you're from The Netherlands? Our last intern also came from Europe, from Holland, do you know Holland?''. Over het algemeen weten de meeste Amerikanen niet heel veel over de landen buiten dit fantastische land, wat het des te leuker maakt om ze te vertellen over Nederland (''you don't have a car? How do you go somewhere? What? By bike? noooo'').
Mijn weekenden heb ik tot nu toe prima gevuld met winkelen, etentjes bij en met collega's en gisteren eindelijk een beetje sightseeing. Althans, sightseeing was het plan, Newnan (het stadje waar ik woon) bleek niet veel meer sightseeing material te hebben dan een courthouse en het plein eromheen. Daar heb ik dan ook wat foto's van bijgevoegd. Verder hoop ik de komende week zelf een auto te krijgen, zodat ik en de andere stagaire uit Nederland wat meer kunnen gaan zien en ontdekken. Om dit lange verhaal af te sluiten wat korte dingen die mij verbazen over Amerikanen. 1. er zijn over het algemeen geen stoepen, mensen wandelen hier namelijk niet. Als je in één winkel bent geweest en naar de winkel ernaast moet ga je met de auto, natuurlijk. 2. dit is eigenlijk niet zo raar, want zoals heel veel in Amerika zijn de winkels hier GROOT. Ik verbaas me er nog steeds over dat er in de supermarkt bijvoorbeeld ook fietsen en barbecues te koop zijn. 3. Drinken hier komt met ijs, véél ijs, gevolg: er zit amper drinken in het glas. Gelukkig krijg je gratis refills. 4. Uit eten gaan is goedkoper dan zelf koken, vind ik over het algemeen geen probleem. Zoals jullie lezen vermaak ik me hier wel en voor de momenten dat ik even heimwee heb, krijg ik gelukkig genoeg post van mijn lieve mama. Ik ga weer verder genieten van het warme weer (het is nu zo'n 25 graden en het schijnt alleen nog maar warmer te worden) en met het vechten met de hagedissen die blijkbaar allemaal op schoot willen.
Liefs Janneke